Home Sweet.. Jinja!

En we zijn weer terug in Jinja.. wat gaat de tijd toch snel.. veel te snel! HELPPPP!!! Ik wil nog niet naar huis, maar stiekem ook weer wel want ik begin iedereen toch echt wel zo langzamerhand te missen! Als jullie nou gewoon hier naar toe konden komen allemaal, dan zou dat toch helemaal perfect zijn.. maar helaas over iets minder dan 5 weken zal ik weer in het koude, kleine, maar toch ook mooie Nederland zijn;) En nja, ik verlang ook wel weer naar het goede voedsel, een koude douche, mijn eigen bedje, mama die heerlijk voor mij kookt, Arno die hamburgers bakt, het naast papa zitten op de bank ’s avonds en de antwoorden en hulp van Antoinet op al mijn vragen.. Maar misschien mis ik uiteindelijk mijn vriendinnetjes nog wel het meest eigenlijk, het gezellige uitgaan samen of lekker een avondje niets doen, gewoon omdat het kan.

Dus zoals je ondertussen al hebt begrepen heb ik Bukomansimbi weer, met pijn in mijn hart, achter me gelaten met alle lieve mensen die ik daar heb ontmoet! Gelukkig heeft Mary (Keniaans meisje) belooft om mij nog even in Jinja te komen opzoeken voordat ik vertrek, dus daar verheug ik me nu al op.. Ik heb vorige week kennis gemaakt met de scholieren van het Vlier en AOC, maar kende Ashmay natuurlijk al (en kan nu weer heerlijk fris mijn haren wassen met goede shampoo.. bedankt!) Samen hebben we 2 ‘life skills dagen’ gehouden met o.a. het spel ‘over de streep’(van het gelijknamige televisieprogramma), het was echt super om te zien en mee te maken hoe Nederlandse scholieren en de Oegandese scholieren met elkaar omgingen en elkaars cultuur een klein beetje leerde kennen. Zo kom je op onverwachtse cultuur verschillen uit waarvan je weet dat wij anders denken, maar waarvan als je er goed over nadenkt je wel kunt begrijpen waarom ze bepaalde dingen denken: in bepaalde delen van Oeganda is het voor vrouwen/ meisjes niet toegestaan om te fietsen omdat gedacht wordt dat zij dan haar maagdelijkheid verliest.. waarna wij verwachten dat wanneer de vrouw eenmaal een kind heeft (en dus geen maagd meer is) zij wel zou gaan fietsen.. maar dit was niet het geval door twee redenen, (1) het leren fietsen op oudere leeftijd is toch best lastig en (2) een status dingetje.. Als een vrouw er op de fiets op uit gaat om bijvoorbeeld iets voor haar man te kopen of iets anders te doen zullen anderen zich afvragen of de man zelf niet in staat is om dit voor zijn vrouw te doen! Ja dat lijkt mij toch ook best een afgang… het komt er dus op neer dat het nog wel even gaat duren voordat je echte grote veranderingen ziet plaatsvinden die vastgeroest zitten in de cultuur. Maar zijn wij Nederlanders niet net zo erg?

Mijn reis terug naar Jinja heeft natuurlijk weer de hele dag geduurt, van 8 tot 5. wat gelijk staat aan een paar keer Nederland op en neer en lijkt op oude mensen snelheid over de snelweg rijden.. maar wat hier voelt ( en eruit ziet) alsof ze over een racebaan rijden aangezien de kwaliteit van de wegen niet zo goed is.. en dan ook nog met tegenliggers! Dus ik was blij weer thuis in Jinja te zijn en ook nog eens niet te hoeven koken omdat mijn Duitse huisgenootje Katharina haar verjaardag vierde en dus echte duitse spätzel voor ons heeft gemaakt. Hierna zijn we gezellig uit geweest met en grote groep meiden en 2 jongens (de meesten Nederlands, maar ook duits, fins, en oegandees) om heerlijk te dansen op de Oegandese muziek.

Zojuist heb ik ook weer lekker geskyped met de familie, want ja ik moet me broer toch een beetje persoonlijk kunnen feliciteren. En ik heb een leuk nieuw receptje van mama gekregen, dus dat word Karamel pudding eten binnenkort :D. Ondertussen zit ik geloof ik op een stoel in de kamer, misschien dan wel virtueel, maar dan ben ik er toch een klein beetje bij! En natuurlijk wanneer papa jarig is ben ik gewoon weer terug en zal ik niet alleen van de stoel gebruik maken maar ook van de taart!!

Sula bulungi

Mariska

ps. Helaas is mijn Camera een keer onderweg gesneuveld.. dus het word een beetje heel erg lastig om foto's te maken!