Woww wat een vermoeiende reis..
Blijf op de hoogte en volg Mariska
18 Maart 2013 | Oeganda, Jinja
Eindelijk aangekomen op het vliegveld in Entebbe! Ik wil zo snel mogelijk dit vliegtuig uit, de douane door, mijn koffers pakken, en kijken wie er op mij staan te wachten. Helaas gaat dit niet zo snel als ik hoop… Ik ben wel bijna als eerste het vliegtuig uit, maar vergeten dat je een papiertje over je verblijf moet invullen alvorens je een visum kunt aanvragen bij de douane.. en laat ik nu net vergeten zijn een pen in mijn tas te stoppen! Na een paar minuten zoeken en vragen mag ik eindelijk iemand zijn pen lenen en vul ik snel het papiertje in. Bij de vrouw van de douane aangekomen blijken ze een nieuwe regel te hebben ingevoerd waarmee je nog maar 1 maand krijg i.p.v. 3, maar gelukkig heb ik het voor elkaar gekregen op er een maand bovenop te praten en hoef ik dus pas over 2 maanden weer terug! Toen ik vervolgens bij de lopende band aankwam zag ik de koffers al rond gaan. Na sommige koffers toch echt wel 4 keer voorbij te hebben zien komen, begin ik al bijna bang te worden dat ze mijn overstap niet hebben gehaald! Na een eeuwigheid wachten (of misschien een paar minuten) zie ik toch eindelijk meer koffers op de band verschijnen en kan ik die van mij meenemen. Op naar de volgende deuren om te kijken wie er op mij staan te wachten!
Niet de verwachte 3, maar wel 5 mensen zijn speciaal voor mij gekomen MIDDEN IN DE NACHT om mij op te halen: Jackson, Blessing, Hellen, Justine, & een broer van Justine, Ik word onthaald met omhelzingen, een poster/spandoek, en een mooie Oegandese vlag! Het is een heerlijk ‘welkom thuis’ momentje, net als het onthaald vorig jarig in Nederland. Ondanks de vermoeidheid lukt het me niet om in de auto te slapen, ik heb in totaal misschien 2 minuten mijn ogen dicht gehad en had de schrik van mijn leven toen ik ze open deed.. Zag ik ineens een grote vrachtwagen recht op ons afkomen!! Gelukkig voor mij zijn het mijn ogen die zo moe zijn dat ze niet meer helder konden denken en blijkt de vrachtwagen gewoon netjes aan de goede kant van de weg te rijden net als wij. Maar het is zo raar om mee te maken en toch best wel schrikken als je iets denkt te zien wat helemaal niet waar is. 3 Uur later kom ik dan eindelijk in Jinja aan. Natuurlijk wil Blessing gelijk weten wat ik allemaal heb meegenomen in mijn koffers, dus hebben we die gelijk maar even (deels) uitgepakt. Helaas is mijn hagelslag al deels gesneuveld omdat hij een stukje is open gescheurd, maar er zit nog genoeg in! Na het uitpakken besluiten we om toch maar even te gaan slapen en het duurt niet lang voor ik in slaap viel.
Alles bij elkaar was het toch een stukje heftiger dan ik had verwacht: Ik heb er 2 dagen over gedaan om een beetje bij te komen! En wat ben ik blij dat ik hier al eerder ben geweest, want anders zou ik ten ondergaan aan de ‘culture shock’ door de vermoeidheid. Het koste wel even wat moeite om weer te wennen hoor.. Geen water uit de kraan drinken, het gas was op dus moesten we ergens anders koken, een koude douche (nja, had de rechter i.p.v. de linker kraan open moeten zetten.. beetje dom dus!) & boodschappen doen in de hitte!! Ik heb de afgelopen 2 dagen aardig weinig gegeten door de vermoeidheid, maar waarschijnlijk ook door die warmte! Ik kan je vertellen, je hoeft echt niet jaloers te zijn, want wat een hitte! Het is toch zeker 30 graden denk ik en je zweet al zonder dat je iets doet.. wat een verschil met thuis. Ik kijk uit naar de komende tijd waarin de temperatuur een paar graadjes daalt en het hier iets beter uit te houden is. Desalniettemin ben ik toch blijer met dit weer dan het vriezen, de sneeuw, en kou in Nederland, want daar was ik na een week al weer klaar mee! ;)
Liefss Mariska
P.S. Heb ik net mijn verhaaltje klaar begint het hier te regenen, onweren, en aardig hard te waaien.. ben benieuwd hoe lang het duurt en of er iemand thuis is om mijn kleding van de waslijn te halen!!
Niet de verwachte 3, maar wel 5 mensen zijn speciaal voor mij gekomen MIDDEN IN DE NACHT om mij op te halen: Jackson, Blessing, Hellen, Justine, & een broer van Justine, Ik word onthaald met omhelzingen, een poster/spandoek, en een mooie Oegandese vlag! Het is een heerlijk ‘welkom thuis’ momentje, net als het onthaald vorig jarig in Nederland. Ondanks de vermoeidheid lukt het me niet om in de auto te slapen, ik heb in totaal misschien 2 minuten mijn ogen dicht gehad en had de schrik van mijn leven toen ik ze open deed.. Zag ik ineens een grote vrachtwagen recht op ons afkomen!! Gelukkig voor mij zijn het mijn ogen die zo moe zijn dat ze niet meer helder konden denken en blijkt de vrachtwagen gewoon netjes aan de goede kant van de weg te rijden net als wij. Maar het is zo raar om mee te maken en toch best wel schrikken als je iets denkt te zien wat helemaal niet waar is. 3 Uur later kom ik dan eindelijk in Jinja aan. Natuurlijk wil Blessing gelijk weten wat ik allemaal heb meegenomen in mijn koffers, dus hebben we die gelijk maar even (deels) uitgepakt. Helaas is mijn hagelslag al deels gesneuveld omdat hij een stukje is open gescheurd, maar er zit nog genoeg in! Na het uitpakken besluiten we om toch maar even te gaan slapen en het duurt niet lang voor ik in slaap viel.
Alles bij elkaar was het toch een stukje heftiger dan ik had verwacht: Ik heb er 2 dagen over gedaan om een beetje bij te komen! En wat ben ik blij dat ik hier al eerder ben geweest, want anders zou ik ten ondergaan aan de ‘culture shock’ door de vermoeidheid. Het koste wel even wat moeite om weer te wennen hoor.. Geen water uit de kraan drinken, het gas was op dus moesten we ergens anders koken, een koude douche (nja, had de rechter i.p.v. de linker kraan open moeten zetten.. beetje dom dus!) & boodschappen doen in de hitte!! Ik heb de afgelopen 2 dagen aardig weinig gegeten door de vermoeidheid, maar waarschijnlijk ook door die warmte! Ik kan je vertellen, je hoeft echt niet jaloers te zijn, want wat een hitte! Het is toch zeker 30 graden denk ik en je zweet al zonder dat je iets doet.. wat een verschil met thuis. Ik kijk uit naar de komende tijd waarin de temperatuur een paar graadjes daalt en het hier iets beter uit te houden is. Desalniettemin ben ik toch blijer met dit weer dan het vriezen, de sneeuw, en kou in Nederland, want daar was ik na een week al weer klaar mee! ;)
Liefss Mariska
P.S. Heb ik net mijn verhaaltje klaar begint het hier te regenen, onweren, en aardig hard te waaien.. ben benieuwd hoe lang het duurt en of er iemand thuis is om mijn kleding van de waslijn te halen!!
-
18 Maart 2013 - 10:03
Karin:
Hey Mariska,
Wat een 'leuk' verhaal! Ik voel met je mee.
Over een week stap ik in het vliegtuig richting Entebbe! Maar wat enorm balen dat je nu nog maar een visum krijgt voor een maand. Hoe heb jij er een maand bij op gepraat?? Ik moet nl. ook minstens 2 maanden krijgen. Ben benieuwd!
Succes daar en veel plezier!
Groetjes,
Karin (een vriendin van Sylvia Korten:)) -
18 Maart 2013 - 11:19
Rolien :
Hee meis,
wat leuk om het zo te lezen! Ik wens je heeeel veel succes daar! Tot hoelang blijf je?
Eindelijk je vriendje weer gezien?! Echt leuk!
Hier schijnt het zonnetje, maar echt warm is het niet.. iets van 8 graden.!
xx -
18 Maart 2013 - 15:01
Jan En Dianne:
hoi Mariska,
fijn dat je heelhuids bent aangekomen, net als jou koffers.
Fijn dat er een welkoms comité voor je klaar stond. Geniet ervan en veel succes! -
18 Maart 2013 - 18:50
Brigit:
Hee Mariska!
Wat leuk om nu echt je reisverhaal te lezen!
Voelt het al weer ''vertrouwd''?
Tot snel!
Veel liefs van mij! -
24 Maart 2013 - 20:43
Anja Huis In 't Veld:
Hallo Mariska
Wat een reis maar fijn voor je dat je er bent. Het weer is daar beter dan hier want het is erg koud.
Veel plezier daar en we volgen je verhalen.
Groetjes Harry en Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
