Sipi Falls

Na een rustige vrijdag te hebben gehad kwam ik er ‘s avonds laat achter dat ik op zaterdag om half 7 klaar moest staan om naar Sipi falls te gaan! Ik heb dus maar besloten niet te laat naar bed te gaan en de wekker op 6 uur te zetten. Na een heerlijk douche en (heel snel) mijn tas te hebben ingepakt kon de reis van ongeveer 4 uur beginnen. Een matatu vol met 4 Nederlanders, 3 Noorwegenaren, 2 Italianen, 1 Braziliaan, 1 Duitser, 1 Oostenrijker, en 1 Amerikaan (en nog 1 Oegandees omdat er 14 mensen in een matatu passen en er zoveel mogelijk geld uitgesleept moet worden + natuurlijk de chauffeur en de conducteur (die het geld verzamend)). Onderweg was het uitzicht het laatste uur adembenemend: we reden in de bergen met aan de ene kant al een paar kleine watervallen in de verte (waarschijnlijk leken ze klein door de afstand) en aan de andere kant nog meer heuvels en dalen.. Het was overal groen met alleen maar natuur en af en toe kwamen we langs een paar huizen of een klein dorpje. Eenmaal aangekomen bij de camp-site ( we sliepen in Bandas) bleek dit nog maar het begin van een weekend vol met mooie uitzichten! De camp-site bevond zich boven op een top met aan één kan een grote afgrond.. niet echt een geschikte plek om dronken te raken dus! Na een klein uurtje te hebben uitgerust en te hebben besproken wat de plannen waren begonnen we aan onze eerste klimtocht: op naar de eerste waterval (van de 3). Met een langzame looppas en nauwlettend om mijn ademhaling heb ik het in één keer gered tot boven, want door de haast was ik natuurlijk mijn ventolin-disk vergeten XD. Helaas was dit niet het enige wat ik was vergeten, want ook mijn mooie nieuwe camera lag nog thuis in de kast! Gelukkig kon ik een paar foto’s maken met mijn telefoon en hoop ik ook wat foto’s van de anderen te krijgen. De eerste waterval was prachtig om te zien; de natte spetters en de wind van het hard naar beneden kletterende water in ons gezicht waren een enorme verfrissing na onze klimtocht.

Hierna gingen we door naar de 2e waterval, deze was minder hoog maar minstens zo indrukwekkend.. misschien nog wel indrukwekkender! We liepen helemaal door tot achter de waterval waar een kleine grot was en zagen het water voor onze neus naar beneden komen. Aan de rechterkant was een kleinere hoeveelheid water apart van de grote waterval en leek wel op een natuurlijk douche. Helaas had ik mijn bikini niet aan, anders had ik zeker een douche genomen! Hierna zijn we even wat gaan drinken bij een andere camp-site en zouden we doorlopen naar de 3e waterval. Onze gids kwam met het goede idee dat we genoeg tijd hadden om de ‘coffee tour’ eerst te doen en de laatste waterval de dag erna (want dit was een erg zware klim). Tijdens de koffie tour werd ons van begin tot eind uitgelegd hoe de koffie groeit en hoe ze het maken tot de koffie die wij thuis in ons apparaat stoppen! Eenmaal terug bij onze camp-site konden we ff uitrusten, kregen we avondeten en zouden we gezellig rond het kampvuur (aan de rand van de afgrond) gaan zitten. Helaas ging het na een half uurtje regenen en zijn we allemaal maar naar onze slaapplaats gegaan, aangezien je nooit weet hoeveel uren de regen aanhoud en hoe lang je moet wachten.

Zondagmorgen ging de wekker weer om half 9 omdat we om 9 uur zouden ontbijten (wat natuurlijk niet eerder dan half 10 op tafel kwam) om om half 11 te vertrekken naar de laatste waterval en zwaarste trip van allemaal. Na 5 minuten was de afdaling was bijna verticaal naar beneden op een van houtjes aan elkaar getimmerde trap, welke verassend stevig was als je er eenmaal opstond. Ik was blij dat er mensen voor mij liepen zodat ik niet de afgrond in keek & moest gelijk aan papa denken die zich waarschijnlijk niet aan de trap had gewaagd! Mijn hoofd hield zich verassend rustig met de hoogte, maar mijn knikkende benen verraden dat ik toch niet helemaal op mijn gemak was. Een paar minuten na de trap kwam er een iets rustige (minder steil) stuk en nog geen 10 minuten later hadden we al een prachtig uitzicht op de 3e waterval. Diezelfde wind en waterspetters waren weer net zo verfrissend als bij de eerste waterval en iedereen genoot van het aanzicht. Er was de mogelijkheid om nog verder naar beneden te gaan over een steil en spekglad stuk omdat het zo nat was geworden van de regenbui ’s nachts en de spetters van de waterval zelf. 5 van de 13 zijn uiteindelijk naar beneden gegaan om doorweekt weer terug te keren na een kwartiertje. Het was erg grappig om te zien hoe ze gewapend met een stok en een aantal kinderen aan hun aan hun arm voor steun naar beneden stuntelden in de hoop niet te vallen in de modder. Mij werd verteld dat het zelfs mogelijk is om beneden te zwemmen, mits je kunt zwemmen want er is wel een beetje stroming. Toen iedereen weer terug was konden we beginnen aan het klimmen via dezelfde weg naar boven.. ook al heeft het maar 15 minuten geduurd voor we beneden waren, kreeg ik het al benauwd bij de gedachte dat ik nu (zonder conditie) weer helemaal naar boven moest klimmen. Met een aantal pauzes voor mijzelf om op adem te komen en mijn eigen tempo ben ik trots op mijzelf: Ik ben met hoogtevrees bijna verticaal naar beneden gegaan en met mijn inspanningsastma en zonder disk weer helemaal naar boven geklommen. Eenmaal terug bij de camp-site hebben we nog een klein uurtje uitgerust en zijn we weer aan onze reis terug naar Jinja begonnen, om het samen af te sluiten met een gezellig etentje bij een restaurantje met Indiaas voedsel!

Ik kan je laten weten, al die indrukken van het weekend maken het zeker de moeite waard om nog een keertje te gaan wanneer het niet zo nat is om te lopen, om de watervallen te aanschouwen, een douche te nemen bij de 2e waterval, en een heerlijk duik in het water te nemen bij de 3e waterval. En als je een keer in Oeganda komt moet je dit zeker meemaken wat het is bijna net zo indrukwekkend als op safari gaan, maar dan een héél stuk goedkoper!

Ik hoop dat ik nog wat foto’s kan toevoegen, maar die kunnen bij lange na niet laten zien hoe gaaf het er is! Ik ben nog steeds onder de indruk.

Liefs Mariska

P.S. Feliciteer Maarten en Kim met de kleine, Super leuk!

P.P.S Ik kan nu met de boda-boda rijders communiceren in Luganda over waar ik heen wil en hoeveel me dat gaat kosten, super grappig!