Back too basic

Het is al weer 2 weken geleden dat ik wat heb geschreven, ik moet echt mezelf dwingen om niet na te denken over hoe snel het al weer gaat! Kun je geloven dat ik aankomende maandag al weer een maand weg ben uit Nederland!! Het doet me goed om te zien dat mijn blog zo’n honderd keer word gelezen, bekeken (of misschien iemand die zijn pagina steeds vernieuwd??).. maar het is in elk geval fijn om te weten, en te lezen, dat mensen benieuwd zijn naar wat ik hier allemaal doe! Ik hoor mensen zeggen dat ze onder de indruk zijn, dat ze het zelf niet zouden kunnen, of juist wel zouden willen! Uit de grond van mijn hart zou ik je willen vertellen dat als je in de gelegenheid bent, je het gewoon moet doen. Natuurlijk niet gelijk voor 5 maanden, zoals ik, maar gewoon voor een paar weekjes. Kom en geniet van de natuur, de gastvrijheid, het warme weer, de tropische buien, de lieve kinderen, het simpele en ongehaaste leven, de vele bezienswaardigheden, het uitgaan, het eten, de wind in je haren als je op een boda zit, de overvolle taxi, de modderwegen of juist stoffige wegen bij gebrek aan water.. en nog veel meer! Voor mij is het een gevoel van thuis.. het zit vast en ik ben bang dat het niet meer los gaat laten!

Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn, maar als je je niet vast houd aan al het mooie en blijft kijken naar al het minder prettige kun je natuurlijk nooit genieten van alles wat je doet. Soms lig ik in bed te denken aan Nederland en besef me dat het eigenlijk nog zo gek niet is.. dat koude kikkerlandje, met die vertrouwde Nederlandse taal, de bossen en hertjes als uitzicht uit het keukenraam, de trein die langs dendert als we bij opa en oma zitten, de goede wegen, de mooie auto’s, het altijd bezig zijn met van alles en nog wat, het saaie maar o zo lekker voedsel van thuis.. Heerlijk om weg te zijn van thuis ( in mijn andere thuis) en te denken aan hoe het leven voor mij is: al het moois dat ik zowel thuis als thuis aan mijn voeten geworpen krijg. Terwijl ik dit typ probeer ik mijn glimlach te onderdrukken, want ik zit natuurlijk wel in een internetcafé/restaurant met vele mzungu’s die druk bezig zijn met hun mobieltjes en laptoppen en liever niet gestoord willen worden (ook al zijn sommige natuurlijk wel een stukje spraakzamer dan andere, het blijft een individualistische omgeving tussen als die blanke mensen van all over the world.

Genoeg over niets en al het andere prachtige.. want ja er is weer genoeg gebeurt de afgelopen twee weken! Ik ben vorige week en deze week naar ‘the village’ geweest, en ik kan je vertellen: Bukomansimbi was er niets bij. Dit is niet zo zeer fysiek maar vooral geestelijk behoorlijk zwaar en basic life ten top. HEEL HEEL stiekem begin ik een beetje te wennen aan het gat in de grond, maar blij zal ik voorlopig nog niet zijn. Om te douchen hebben we 3 muurtjes (nr 4 is niet nodig en een deur of schaamte kennen ze blijkbaar niet) & ik moet steeds denken aan hoe preuts ik wel niet ben aangezien ik ook echt niet naar de sauna ga als het geen badpakkendag is.. Tot dus ver heb ik nog niet gedoucht in the village, maar ik heb al wel alle benodigdheden aangeschaft: slippers, een teiltje, een stuk zeep, een spons, en een kopje (om het water over je heen te gieten). Dus volgende week wordt het tijd om een sherrycan met water te bestellen, heerlijk opwarmen op een vuurtje, en daarna lekker douchen (met waarschijnlijk mijn sjaal als 4e muur!!) Het plan was om deze week al te douchen, maar ik was vergeten water te bestellen (dat moeten ze halen bij een borehole 30 min. Fietsen) en moest dus tot woensdagavond wachten voor ik weer kon douchen. Toen ik woensdagavond thuis kwam was ik aangenaam verrast door de heerlijke warme douche (ook al gaat het straaltje maar zacht). Donderdagmorgen was ik vervolgens iets minder aangenaam verrast toen ik merkte dat we geen water meer hadden. Conclusie: dinsdag zijn we afgesloten, donderdagmorgen was de reserve tank leeg( leid naar de badkamer) en nu ik dit schrijf hoop ik heel hard dat we vandaag weer aangesloten worden!!

Maar laat ik nog even terug komen op the village, want dat is toch wel een hele ervaring. Vorige week heb ik kennis gemaakt met het nutrition program in de praktijk. Ze wegen de kinderen met een hangweegschaal die aan de boom hangt en meten het armpje van het kind om dit vervolgens te vergelijken met de resultaten van de weken daarvoor om te kijken of het vooruitgang boekt of niet. Normaal gesproken wordt er ook voedsel uitgedeeld, maar helaas was dit er niet en hadden Sharon (zij heeft AASU opgezet, en is de zus van Jackson) en Sarah (huidige project coördinator, maar dit zal binnenkort Rachel zijn) geen tijd om die te brengen vanuit Jinja. Deze week werd het voedsel wel gebracht, maar helaas pas op woensdag terwijl de moeders en kinderen op dinsdag al waren geweest.. dus ik weet niet of ze alsnog wat hebben gehad. Ook de voedingsdeskundige/nutritionist was er deze week wat langer en kon dus les geven aan de moeders over het belang van het planten van verschillenden dingen in de tuin zodat ze een gevarieerd voedselinname creëren.

Uiteindelijk was er nog een klein beetje tijd over en kon ik mijn ding (deels) doen: Ik wou graag de methode ‘village mapping’ toepassen waarbij de vrouwen een plattegrond tekenen van hun dorp/village en daarbij vertellen wat zich waar bevind en of dit –dichtbij, ver, of heel ver -- is van hun eigen huis. Deze benamingen zijn nodig omdat de mensen hier niet in tijd denken maar allen weten of iets dichtbij is of ver weg. Ik wou dit graag samen met ze doen, maar helaas hebben ze het nu met het regenseizoen erg druk en moeten ze hard werken. Daarom hebben we (ik en de nutritionist Hanifer) om het de vrouwen mee naar huis te laten nemen. Ik ze een plattegrond van Jinja laten zien, een plattegrond van Kampala, en een zelfgemaakte kaart van een niet bestaand village, zodat ze een beetje een idee kregen van wat de bedoeling is! Ik ben nu dus erg benieuwd waar ze volgende week mee terug komen en of we kunnen bespreken wat ze er op hebben gezet. Daarnaast hoop ik ook dat de vraag om de mannen mee te nemen thuis is aangekomen en de mannen welwillend zijn om ook mee te werken zodat ik na afloop de village maps kan vergelijken en kan zien (uit de discussie) wat ze zoal doen gedurende de dag en wat de verschillen zijn tussen de mannen en de vrouwen in hun dagelijkse activiteiten.

Voor nu heb ik gelukkig nog een lekker weekend voor de boeg om te relaxen: Morgen zal ik voor één nachtje vertrekken naar de Sipi Falls niet zo ver hier vandaan. Ennaa wat ik voobij zie komen op facecook gaan jullie ook beter weer tegemoet =D Time to enjoy!!

xx